به گزارش گروه وب گردی حیات؛ کارشناسان هشدار دادهاند که «ترافیک» در مدار پایین زمین میتواند منجر به آلودگی نوری و حتی برخورد بین ماهوارهها شود. مشکل از به اصطلاح "مگا صورت فلکی" ماهواره های ارتباطی (شبیه به Starlink ایلان ماسک، اما بسیار بزرگتر با حداکثر 300000 ماهواره) است که خدمات اینترنتی را از فضا ارائه می دهد.
استارلینک ماسک در پنج سال گذشته 4500 ماهواره استارلینک را به فضا پرتاب کرده است و اکنون بیش از 50 درصد از کل ماهوارههای فعال در مدار زمین را تشکیل میدهد. جف بزوس دو ماهواره اول خود را با نام «پروژه کویپر» در سال جاری پرتاب کرد و ترس از مسابقه فضایی بین این دو میلیاردر را برانگیخت.
محققان می نویسند: "حدود 4500 ماهواره Starlink و 630 ماهواره OneWeb تا جولای 2023 در مدار هستند، اما این تنها آغاز است."
کشورها باید قبل از پرتاب ماهوارهها برای طیف رادیویی به اتحادیه بینالمللی مخابرات (ITU) مراجعه کنند - و پروندههای اخیر نشان میدهد که بیش از یک میلیون ماهواره به زودی در 300 «مگا صورت فلکی» پرتاب خواهند شد.
محققان در مورد افزایش چشمگیر تعداد ماهواره ها هشدار می دهند که حتی می تواند ماموریت های علمی در فضا را به خطر بیندازد.
محققان می نویسند: "صورت فلکی بسیار بزرگتر از استارلینک اسپیس ایکس، از جمله یک صورت فلکی 337320 ماهواره ای به نام Cinnamon-937 که در سپتامبر 2021 ثبت شد."
صورت فلکی دارچین-937 که در رواندا ثبت شده است، بزرگترین صورت فلکی است که تاکنون ثبت شده است.
اندرو فال، محقق موسسه فضایی دانشگاه بریتیش کلمبیا و نویسنده اصلی مطالعه جدید، در مصاحبه ای با Space.com گفت: «اگر حتی بخشی از این میلیون ها ماهواره واقعاً پرتاب شوند، قوانین ملی و بین المللی اعمال خواهند شد. برای رسیدگی به چالشهای پایداری مرتبط، مانند خطرات برخورد، آلودگی نوری، و خطرات ورود مجدد مورد نیاز است.»
محققان می گویند که به نظر می رسد سازمان ها یک صورت فلکی را از طریق چندین کشور ارسال می کنند - و می گویند که برخی از ماهواره های پیشنهادی ممکن است به دلیل مسائل مالی یا فناوری هرگز پرتاب نشوند.
فقدان شفافیت مشکل مقررات را در این بخش برجسته می کند و آنها امیدوارند که کنفرانس جهانی ارتباطات رادیویی امسال در نوامبر در دبی شاهد مقررات بیشتری در مورد این موضوع باشد.
محققان می نویسند: "بشریت با تلقی فضای مداری به عنوان یک منبع نامحدود، چالش های ایمنی جدی و پایداری طولانی مدت را برای استفاده از مدار پایین زمین (LEO) از جمله علم انجام شده از فضا و زمین ایجاد می کند. پرونده های ITU یک هشدار و همچنین بخشی از راه حل است.
در سال 2019، ITU قوانین جدیدی را برای صورتهای فلکی ماهوارهای وضع کرد به این معنی که کشورها باید 10 درصد از یک صورت فلکی را در عرض دو سال پس از اولین ماهواره پرتاب کنند و صورت فلکی کامل را در عرض هفت سال.
"این یک پیشرفت خوشایند است، اما اولین ماهواره می تواند تا 7 سال پس از ثبت اولیه پرتاب شود - بنابراین ممکن است یک دهه طول بکشد تا بفهمیم کدام صورت فلکی واقع بینانه است."
هزاران ماهواره استارلینک ایلان ماسک سیگنال هایی را برای خدمات اینترنت پرسرعت از فضا به مشتریان پرداختی در سراسر جهان ارسال می کنند.
ماسک، میلیاردر فناوری، سال گذشته گفت: "ما فکر می کنیم این یک پله کلیدی در راه ایجاد یک شهر خودکفا در مریخ و یک پایگاه در ماه است."
نظر شما